در رویداد مجازی پنجشنبه ، سرمایه گذاری تشریفاتی یک هیئت 10 نفره برای بنیاد شفابخشی دهه شصت که متشکل از مدیران بومی است ، انجام خواهد شد.

آنها شامل منصوب تنها دولت ، هری لافورم ، دادگستری بازنشسته در دادگاه تجدیدنظر انتاریو و عضو قبیله عقاب میسیسوگاس از New Credit First Nation هستند.

مارسیا (سالی) براون مارتل ، شاکی اصلی در انتاریو ، روز چهارشنبه گفت: “زمان جشن فوق العاده خواهد بود.” “نه تنها برای خودم ، بلکه جشنی برای مردم سراسر کانادا تا بتوانند بگویند:” ببین چه کاری از دست ما ساخته است! “

سایر اعضای هیئت مدیره در این مراسم مجازی اعلام خواهند شد. از جمله کسانی که انتظار می رود در آن شرکت کنند ، نماد موسیقی ، Buffy Sainte-Marie است. تعیین محل استقرار فونداسیون به عهده هیئت مدیره جدید است.

اسکوپ دهه 60 ناشی از سیاست دولت بود که طی آن کودکان بومی را از خانواده خود می گرفتند و برای مدت حدود سه دهه در خانه های غیر بومی قرار می دادند. دولت فدرال ادعا کرد که این امر به نفع کودکان است.

در یک مبارزات حقوقی چندین ساله ، بازماندگان با موفقیت از دولت به دلیل از دست دادن میراث ، فرهنگ و روابط خانوادگی شکایت کردند. سرانجام ، در سال 2017 ، دولت موافقت کرد 800 میلیون دلار بپردازد – 50 میلیون دلار از آن برای بنیاد در نظر گرفته شده است.

جفری ویلسون ، وکیل اصلی که ادعای جدید را مطرح کرد ، گفت که او امیدوار است که بازماندگان بزرگسال و بنیاد منجر به درک بهتر خسارت وحشتناک وارد شده به کودکان و خانواده های آنها شود.

ویلسون گفت: “شدت سفر بازماندگان به حدی است که اکنون ممکن است همه کانادایی ها به طور منطقی نتیجه بگیرند که به صلاح منافع کسی نیست که فرزندان یک ملت را به خود اختصاص دهد.” “شاید ، کودکی ، برای همه مردم و همه فرهنگها ، راهی برای پاسخگویی بشریت داشته باشد.”

این شهرک حدود 20،000 قربانی گرفت. براون مارتل ، یکی از اعضای Temagami First Nation در نزدیکی دریاچه کرکلند ، اونت ، توسط مقامات رفاه کودکان برده شد و توسط خانواده ای غیر بومی به فرزندی پذیرفته شد. وی بعداً کشف کرد که دولت هویت اصلی وی را مرده اعلام کرده است.

در زمان حل و فصل ، وزیر روابط بومی تاج و تخت ، کارولین بنت ، اسکوپ دهه 60 را فصلی تاریک و دردناک در تاریخ کانادا خواند.

“داستان های آنها دلخراش است”

بنت گفت: “داستان های آنها دلخراش است.” “آنها از به سرقت رفتن هویت خود صحبت کردند. آنها در مورد اینکه واقعاً احساس نمی کنند متعلق به هیچ کجا هستید صحبت کردند.”

علاوه بر مراسم تحلیف ، در مراسم پنجشنبه نیز گزارشی به سفارش هیئت موقت براساس جلسات با بازماندگان برای شنیدن داستان های آنها و تأثیر تجربیات آنها در زندگی آنها منتشر می شود.

در نتیجه “گزارش مشارکت بازماندگان بنیاد شفا بخش ملی دهه شصت” توصیه شده است که مأموریت و مأموریت بنیاد باید بر بهبود فرهنگ ، بهداشت روان و اتحاد مجدد و حمایت ها متمرکز باشد.

این گزارش توصیه می کند که سایر زمینه های تمرکز باید شامل حمایت ، آموزش و بزرگداشت باشد.

کن ریچارد ، مشاور اجرایی تیم گزارش ، گفت که تجربیاتش دهه ها پیش وی را به سمت فعالیت سوق داد که شامل ایجاد خدمات پیشگامانه خدمات بومی کودک و خانواده در تورنتو بود.

“در دهه 1970 ، من به رفاه كودكان آمدم و دنیایی را یافتم كه بر اساس ایده ها و روشهایی پوشانده شده بود كه به مصلحت كودكان بود اما در واقع نسل كشی فرهنگی بود و بر پایه های نژادپرستی ، طبقه گرایی و تمام مسمومیتهای متعدد استعمار كانادا بنا شده بود.” ریچارد در این گزارش می نویسد.

“در آن زمان ، با مشکلات کودکان و خانواده هایی که به کمک احتیاج داشتند ، روند کمک ، حذف عمده کودکان ، بسیاری از مشکلات امروز را ایجاد کرده است.”