چرا دنیا اینقدر زیباست؟ یک گیاه شناس بومی در مورد روح زندگی در همه چیز

خزه چه می کرد؟

رابین وال کیمرر این سوال را قبل از همه گیر شدن همه به خانه ، برای دانشجویان زیست شناسی جنگل خود در دانشگاه ایالتی نیویورک ، در کلاس آخر آنها مطرح کرد.

پاسخ حداقل به اندازه هر چیزی مفید بود که در چگونگی زنده ماندن داستان های COVID که طی نه ماه آینده دنبال می شود ، یافت شود:

کیمرر به تاپستری گفت: “خزه ها این توانایی را دارند ، به جای اینکه چیزهای زیادی را از دنیا بخواهند ، آنها در استفاده از آنچه که دارند بسیار خلاق هستند و نه اینکه به آنچه که ندارند دست پیدا کنند.”

“هنگامی که محدودیت وجود داشته باشد ، خزه ها می گویند ،” بیایید برای مدتی ساکت باشیم. فراوانی ، گشودگی ، آب ، باز خواهد گشت. ما منتظر خواهیم ماند. ”

کیمرر یک بوم شناس گیاهی ، نویسنده ، و استاد برجسته تدریس در کالج علوم زیست محیطی و جنگلداری SUNY در سیراکیوز ، نیویورک و عضو اولین ملت Potawatomi است.

کتاب 2013 او ، بافتن شیرین علف: خرد بومی ، دانش علمی و تعالیم گیاهان ، به یک پرفروش ترین کتاب سورپرایز تبدیل شد. خوانندگان در سراسر جهان به دیدگاه کیمرر در مورد جهان و نحوه ترکیب وی مطالعه گیاه شناسی با ادبیات بومی بسیار گرم توجه می کنند. این کتاب آن را به نیویورک تایمز لیست پرفروش ها در ماه فوریه.

وی در تضاد با آموختن مطالع Pot زبان پوتاواتومی ، توضیح داد: “من به عنوان یک دانشمند ، آموزش دیده ام تا به اقوام ، گیاهان و حیوانات خود ، آب و زمین به عنوان” آن “اشاره کنم.

کیمرر گفت: “آنچه من فهمیدم این بود که در زبانهای Potawatomi ، ما جهان را به کسانی که زنده هستند و چیزهایی که نیستند توصیف می کنیم. بنابراین ما یک دستور زبان از انیمیشن صحبت می کنیم.” “و این بدان دلیل است که در زبان زیبا مبتنی بر فعل ، زبانی مبتنی بر بودن و تغییر و اختیار … همه جهان زنده است.”

کیمرر گفت که او به دلیل این سوال اصلی در قلبش به سمت مطالعه گیاهشناسی سوق داده شده است: “چرا دنیا اینقدر زیباست؟”

از نظر نخستین مشاوران علمی وی ، این تحقیق قطعاً مورد استقبال نبود.

کیمرر یادآوری کرد: “خوب ، مدت زیادی طول کشید تا خودم را پس بگیرم.” “من خیلی ساکت شدم. احساس کردم ، آه ، من یک اشتباه بزرگ مرتکب شده ام.”

کیمرر خاطرنشان کرد که وی اولین کسی در خانواده خود نبود که دانش سنتی او را مورد تمسخر و اخراج قرار می داد.

“[It] بی شباهت به روز اول تحصیلات عالی پدربزرگ من نبود ، زیرا او یکی از بچه هایی بود که به عنوان پسر بچه ای از خانواده اش گرفته شد و او را به مدرسه مسکونی ما آوردند … و بنابراین پاسخ های سازگاری من به عنوان یک دانش آموز جوان بسیار خوب بود آنچه آنها گفتند علم بود. “

کیمرر اغلب می گوید ، اگرچه او یک زیست شناس گیاهی است ، اما بدون احساس عمیقاً ناراحتی نمی تواند عبارت “منابع طبیعی” را بشنود. و او ایده ای برای جایگزینی بالقوه دارد: هدایای زمینی.

به عنوان نمونه ، تاپستری از کیمرر پرسید که چگونه برای آوردن گل به خانه اش می خواهد گل برش بزند.

“من به آن گل ها سلام می کردم و می گفتم چه زیبا هستند. من بسیار سپاسگزارم که شما اینجا رشد می کنید. و ، می دانید ، مادر من می آید و من می خواهم او را تشویق کنم. آیا می توانم چند گل برش بزنم تا گلهای تو را بیاورم زیبایی او در خانه ما؟ ” کیمرر توضیح می دهد.

“اگر جواب مثبت است … من آنها را برش می دادم و در ازای آن هدیه می دادم و آنها را می آوردم.”

موسیقی در نمایش

سارا فراکر با رابین وال کیمرر و آهنگساز آشا سرینیواسان برای ایجاد یک قطعه موسیقی جدید بر اساس این کتاب همکاری کرد بافندگی Sweetgrass.

فرکر می گوید: “من تازه این فکر را داشتم که صدای ابو می تواند با صداهای طبیعی و همچنین صداهای الکترونیکی ترکیب شود و این منظره صوتی واقعاً محرک و غنی را ایجاد کند.”

https://www.youtube.com/watch؟v=lTUApWCZaaM

نوشته شده توسط ماری هاینز. تهیه کنندگی آرمان اقبالی و روزی فرناندز.