ساساکاموس ، که در ذخیره گاه هندی Ahtahkakoop در ساسکاچوان بزرگ شد و بعداً رئیس جامعه شد ، یکی از اولین ورزشکاران بومی بود که در لیگ ملی هاکی بازی کرد.

او 86 ساله بود.

لیچ ، از ریورتون ، من ، که یک بازیکن نوجوان 16 ساله بود و اولین بار شنید ، گفت: “برای من فقط افتخار بود که در کنار او باشم. هر وقت او را می دیدم ، قلبم را خوشحال می کرد.” نام ساساکاموس

“من شنیدم که وجود دارد [First Nations] پسری که چند بازی در لیگ ملی هاکی و در آن زمان انجام داد ، فکر نمی کنم بازیکنان بسیاری از تیم های ملل اول در هر جایی بازی کنند ، “لیچ گفت:” این به او الهام بخش است.

لیچ که اکنون 70 ساله است ، در بیش از 13 فصل در مسابقات لیگ NHL با Boston Bruins – که او را در سال 1970 به عنوان سومین نفر آماده کرد – و همچنین مهرهای طلایی کالیفرنیا ، بال های دیترویت Red Wings و Philadelphia Flyers ، که با آنها برنده یک جام استنلی در سال 1975 شده بود ، سابقه فعالیت داشت.

لیچ ، یکی از اعضای مشهور آگهی های تبلیغاتی مشهور در دوره Broadies Bullies ، رکوردهای گلزنی را ثبت کرد که هنوز هم وجود دارد.

اما او مطمئن نیست که هیچ یک از آنها بدون اینکه اول ساساکاموز آنها را مجبور به تحمیل کند ، حتی اگر فقط برای مدت کوتاهی باشد اتفاق می افتاد.

ساساکاموز در طول فصل 1953-53 فقط 11 بازی با شیکاگو انجام داد و بقیه اوقات را با Moose Jaw Canucks از لیگ هاکی نوجوانان غربی کانادا تقسیم کرد.

لیچ ، که به خاطر سرعت و گلزنی خود لقب Riverton Rifle را به دست آورد ، گفت: “بسیاری از مردم می گویند ،” خوب ، او فقط 11 بازی انجام داد ، اما برای من ، این 11 بازی همه چیز برای ملت اول ملت ما بود. قدرت

“او آن را حمل کرد [mantle as a leader] در تمام زندگی خود ، رئیس جامعه بودن و نشان دادن رهبری و مهربانی به همه – نه فقط مردم اولین ملت. زندگی باید با همه مهربان باشد. “

لیچ هرگز فرصتی برای ملاقات زیاد با ساساکاموز پیدا نکرد تا اینکه پس از بازنشستگی لیچ در سال 1984.

سپس آنها معمولاً در کارگاهها و مسابقات جوانان در سراسر کشور مسیرهای متفاوتی را طی می کردند که به آنها کمک می کردند – از جمله مسابقات قهرمانی کشور “Fred Sasakamoose” Chief Thunderstick “برای بازیکنان جوان هاکی بومی در ساسکاچوان.

لیچ گفت: “او می خواست بچه های جوان ما را وادار كند تا بهترین تلاش خود را بكنند و دست از تلاش برندارند. چیزهایی كه او در زندگی اش برای مردم ساخته است ، شگفت آور است.”

“من در طول این سالها او را شناختم و ما دوستان بزرگی شدیم. من به داستانهای او و مبارزاتی که او پشت سر گذاشت گوش کردم.

“او فردی بسیار بسیار جالب برای گفتگو بود. هر وقت فرصتی پیدا می کردم که مدتی را با او سپری کنم ، با او می نشستم و با او صحبت می کردم و چیزهای زیادی از او آموختم.”

لیچ اواخر سه شنبه شب در پستی در فیس بوک نوشت: علی رغم سختی هایی که ساساکاموس با آن روبرو بود ، “او همیشه لبخند و کلمه ای مهربان برای همه داشت.”

لیچ آخرین بار حدود سه هفته پیش با ساساکاموس در یک تماس زوم صحبت کرد ، همراه با دیگر NHLers سابق NHLers تد نولان و تئورن فلوری. وی گفت: این گروه در مورد مشاغل و هاكی خود به طور كلی صحبت كردند.

“این یک چیز عالی بود و کاری که بسیار خوشحالم از انجام آن برخوردار شدم.”

لیچ گفت ، علی رغم دنباله دار بودن ساساکاموز ، لیچ و سایر افرادی که پیرو آن بودند ، NHL در تلاش برای ورود به بخش بومیان عقب است.

او صریحاً گفت: “ما خیلی فاصله داریم.”

“این مانند هر چیز دیگری است. ما همیشه درمورد هر کاری با افراد First Nation کمانچه دوم هستیم و این مسائل باید متوقف شود.”

وقتی لیگ ویلی اوری را به عنوان سفیر هاکی برای بازیکنان سیاه تعیین کرد ، او امیدوار بود که قرار ملاقات بومیان به زودی انجام شود. اینطور نبوده

اوری ، که در 18 ژانویه 1958 ، با بوستون بروینز ، اولین بازیکن سیاه پوست NHL شد ، از سال 1998 سفیر تنوع در لیگ است. در این نقش ، او به مدرسه ها و برنامه های هاکی سفر می کند تا پیام های گنجاندن ، فداکاری را ارائه دهد. و اعتماد به نفس

لیچ گفت: “اینها مواردی است که با لیگ ملی هاکی من را آزار می دهد ، این که آنها برای یک ملیت کاری می کنند اما برای ما کاری نمی کنند.”

“من فکر می کنم مردم ما First Nation بهترین طرفداران هاکی در جهان هستند زیرا این تنها کاری است که انجام می دهند زندگی و تنفس و خوردن هاکی است.

“مهم نیست که چه جامعه کوچکی باشد ، آنها لیگ دارند و بازی می کنند و بازی می کنند و بازی می کنند. و فردی این را ثابت کرد.”