در روز، دین لرات یک گروهبان کارکنان RCMP در فورت کوآپل، ساسک است. اما در اوقات فراغت خود، عضو Cowessess First Nation یک کارآگاه DNA است.

لرات که Saulteaux است، از آزمایش DNA و سوابق بایگانی استفاده می کند تا به مردم بومی کمک کند تا در مورد خانواده های بیولوژیکی خود بیاموزند و شکاف های موجود در تاریخچه خانوادگی خود را پر کنند. با این داده ها، او نقشه های ژنتیکی و درختان خانوادگی گسترده منطقه پیمان 4 در ساسکاچوان را ایجاد می کند.

«پذیرفته شدگان دهه شصت اسکوپ [and] او گفت که از نوادگان بازماندگان مدرسه های مسکونی، فکر می کنم به بیش از 15 نفر از آنها کمک کرده ام تا راه بازگشت را پیدا کنند.” بدون رزرو میزبان روزانا دیرچایلد.

لرات گفت افرادی که او را نمی شناسد از طریق کانال های رسانه های اجتماعی با او تماس می گیرند و از او می خواهند که به آنها کمک کند تا از کجا آمده اند.

“من چند ساعت صبح، شنبه صبح، صرف یک فنجان قهوه خواهم کرد… سعی می کنم بفهمم عمه ها و عموهایشان چه کسانی هستند. و سپس اگر بتوانم آنها را درختی پس می فرستم. آیا پر است.»

“من کنجکاو هستم. من دوست دارم رازها را حل کنم.”

یک رابطه خانوادگی

کشف DNA لرات حدود شش سال پیش با یک شرط بندی آغاز شد.

او در آن زمان در نوا اسکوشیا مستقر بود. او و همسرش – که هر دو اجداد دوردست ایرلندی داشتند – در یک میخانه آنتیگونیش در روز سنت پاتریک بیش از یک پیمانه شرط بندی کردند که چه کسی ایرلندی ترین است.

آنها از کیت های آزمایش DNA برای کشف این موضوع استفاده کردند. با آن آزمایش‌ها، لرات کل خانواده‌ای را کشف کرد که او نمی‌شناخت.

او گفت: «مادر من، او هرگز نمی دانست پدرش کیست.

تماشا | The Sixties Scoop در کانادا توضیح داد:

در 17 سالگی، مادربزرگ لرات از مدرسه مسکونی ماریوال در Cowessess فرار کرد و به رجینا گریخت. لرات افزود: کانادا پس از جنگ بود و عشق در هوا موج می زد.

او گفت: «او در نوجوانی باردار شد. “او رنج کشید [for] سالها بود و هرگز به کسی نگفتم که پدر مادرم کیست.”

“مادربزرگ من هنوز زنده است. او 92 سال دارد و من او را تا حد مرگ دوست دارم و او یک بازمانده واقعی است.”

پس از کشف اعضای جدید خانواده از طرف پدربزرگ بیولوژیکی‌اش، عموزاده‌ها و خاله‌های لرات از Cowessess می‌خواستند آزمایش DNA را نیز انجام دهند.

او برای هر یک از آنها شجره نامه ایجاد کرد، اما پسرعموهای بیشتری خواستار آزمایش DNA خودشان بودند. شاخه های درختان مدام رشد می کردند.

لرات توضیح داد: “ملت اول Cowessess توسط سه ملت دیگر احاطه شده است – Ochapowace، Kahkewistahaw و Sakimay. همه آنها اجداد مشترک دارند.”

“و سپس از آنها، آنها به کشورهای دیگر پیمان 4 منشعب شدند. بنابراین من یک درخت با همه اینها ایجاد کردم. [testing] کیت … فکر می کنم ما بیش از 11000 کیت داریم [names] اکنون در آنجا.”

ایجاد «نقشه راه ژنتیکی»

همراه با آزمایش DNA، لرات همچنین از آگهی های ترحیم، فهرست های گروهی، سرشماری ها و اسناد قدیمی پلیس سوار شمال غرب (پیش ساز RCMP) برای اطلاع رسانی به کار خود استفاده می کند. او همچنین از پایگاه های داده آنلاین ارائه شده توسط شرکت هایی مانند Ancestry، 23 and Me، My Heritage و Family Tree DNA استفاده می کند.

همه این کارها به لرات کمک می کند تا آنچه را که او «نقشه راه ژنتیکی» می نامد، جمع کند.

لرات گفت که او اکنون اطلاعات کافی دارد و تقریباً همه را در مورد Cowessess و کشورهای همسایه می شناسد. اما همیشه این شانس وجود دارد که او اعضای جدید جامعه خود را پیدا کند.

«یکی از آقایانی که الان با او کار می کنم، مادرش بود [a residential school survivor] لرات گفت: “او و سه خواهرش و آنها از خانه خارج شدند.”

این مرد بعدها مادرش را پیدا کرد. سپس با کمک لرات، خواهرانش آزمایش DNA انجام دادند.

او گفت: “من به آنها کمک کردم تا خانه خود را پیدا کنند. و ما در ماه آگوست در مراسم Powwow Cowessess یک نوع گردهمایی مجدد داریم.” “من دارم [about] 12 نفر برای دیدار با خانواده‌هایشان، ملاقات با فرزندانشان و آشنایی با فرهنگ و هویتشان بازمی‌گردند.”

کادموس دلورم، رئیس اولین کشور Cowessess که در حال خروج است، گفت: لرات برای بسیاری از خانواده ها یک نعمت و یک نفس تازه است.

“وقتی در مورد تاریخ خود در ذخیره‌گاه‌مان، اولین ملت خود صحبت می‌کنیم، تمایل داریم که حتی تاریخ خود را ندانیم. و بنابراین وقتی شما شجره‌نامه‌ها یا شجره نامه‌ها را انجام می‌دهید، به خصوص با گزینه‌های معاصر Ancestry و بزاق دهان. [tests]، این واقعاً تأیید می کند که بسیاری از درختان خانوادگی زیبا دارند.”

اینگونه است که ما امروز به عنوان مردم بومی قوی تر می شویم.»

بازگرداندن خویشاوندی خانوادگی

چسیتی دلورم، که از فاصله دور با کادموس دلورم خویشاوندی دارد، این آزمایش را انجام داد تا بفهمد که چه مقدار از اجداد او بومی و چه مقدار از آن فرانسوی است.

“من به دین فوق العاده افتخار می کنم [for] او گفت که دختران را با مادران و پدران را با پسران و خواهران را با برادرانی که هرگز نمی دانستند وجود دارند یا می دانستند اما نمی دانستند، وصل می کرد.

پدربزرگ و مادربزرگش، از طرف مادر و پدرش، مجبور شدند به مدرسه مسکونی ماریوال بروند. این تجربه باعث ایجاد ترس در پدربزرگ و مادربزرگش شد که ترجیح دادند هیچ یک از فرهنگ کری خود را منتقل نکنند.

“بزرگ کردن تمام 11 عمه و عموهایم، از جمله پدرم، [my grandmother] دلورم گفت: “هرگز حتی یک کلمه از کری با آنها صحبت نکرد.” [grandfather] با هم در اتاق خواب در کری صحبت می‌کردند، اما هرگز آن را با بچه‌ها صحبت نمی‌کردند، زیرا می‌ترسیدند که آزاری که متحمل شده‌اند، به آنها ادامه دهد.»

دلورم یکی از اعضای Cowessess First Nation است و در حال حاضر برای سمت شورای گروه غیرمقیم جامعه در حال رقابت است. او گفت که بیش از 3000 عضو گروه در Cowessess First Nation زندگی نمی کنند.

بسیاری از آنها به دلیل وجود مدارس مسکونی، دهه شصت و پذیرش در مناطق مختلف کانادا از خانواده و فرهنگ خود جدا شدند. دلورم گفت و ارتباطی با آنها به عنوان مردم بومی وجود ندارد.

«اکنون ما آن رابطه خویشاوندی خانوادگی را که به خاطر چه چیزی از ما سلب شده بود، برمی گردانیم [Dean] از نیکی قلبش انجام می دهد.»

در یک ماموریت برای کمک

لرات از صف طولانی افسران RCMP می آید و تاریخ دشوار این موسسه را درک می کند: کمک به ماموران هندی کودکان بومی را از خانه هایشان خارج کرده و آنها را در مدارس مسکونی می گذارند.

اما او افسر RCMP شد تا به مردم کمک کند و کارآگاهی DNA خود را راهی دیگر برای خدمت به دیگران می‌داند.

او گفت: “ما گذشته را می دانیم… و تلاش می کنیم تا از طریق آن کار کنیم.” “من عاشق کار با نیروهای جدیدم که می آیند. آنها را به ملاقات روسای و شوراها می برم و می نشینم و در مورد تاریخ سیوها و ملت بوفالوی ما، تاریخچه سوتوها یاد می کنم. … [They] مشتاق یادگیری هستند.”

لرات گفت که احساس خوبی است که می بینیم مردم بومی در نهایت با اعضای جامعه از دست رفته ملاقات می کنند.

“شما به نحوه خندیدن، لبخند زدن و صحبت کردن آنها نگاه می کنید و بلافاصله با خانواده های خود آشنا می شوید، زیرا آنها هستند [have] همان صفات و قیافه یکسان.»

“این احساس بسیار خوبی است که بدانیم آنها راه خانه خود را پیدا کردند.”