ساکنان آواره رودخانه هی و کاتولودیچه ملت اول در حال خارش برای رفتن به خانه هستند.

کیم براکوی، یکی از ساکنان رودخانه هی که به اینترپرایز مجاور تخلیه شد، گفت: «همه کمی عصبانی و عصبانی هستند.

“همه خسته و کارشان تمام شده است. ما می خواهیم به خانه برگردیم.”

اما رهبران هر دو جامعه می گویند که ساکنان باید مدتی دیگر دور بمانند زیرا خدمه تلاش می کنند آتش را کنترل کنند.

کاندیس جیمسون، شهردار هی ریور گفت: «ما می دانیم که وضعیت خوبی نیست.

ما می‌خواهیم مردم را در اسرع وقت به خانه برگردانیم و به محض دریافت چراغ سبز از افراد متخصص این کار را انجام خواهیم داد تا ایمن باشد.»

جیمسون گفت که به او گفته شده است که احتمالا دو یا سه روز دیگر برای مهار آتش باقی خواهد ماند.

مایک وست ویک، یک افسر اطلاعات آتش نشانی برای دولت NWT، تمایلی به ارائه جدول زمانی برای زمان بازگشت ساکنان نداشت.

او گفت که حدود 100 نفر “متعهد به این حادثه” هستند.

وست ویک گفت: بخش قابل توجهی از آن عمل از هوا است. چندین هلیکوپتر به طور مداوم در حال چرخش بوده اند.

در زمین، 11 خدمه در حال آتش گرفتن هستند و تیم هایی خطوط کنترل را ایجاد می کنند – تا حد امکان سوخت آتش را حفر می کنند و لکه وسیعی از خاک بر جای می گذارند. هدف این است که آتش را در نزدیکی تالاب های منطقه مهار کنیم.

وست ویک گفت: «این مهم است که بدانیم اینها امن نیستند.

اخگرها هنوز می توانند بر بادهایی که به سمت جامعه می وزند سوار شوند. به همین دلیل است که خدمه در حال نصب سیستم های آبپاش در نزدیکی ساختمان ها هستند. این بادها همچنین دود شدیدی را وارد می کنند و دید را کاهش می دهند.

جیمسون گفت گلویش از پتوی دود بالای شهر درد گرفته است. تاریکی آن نیز صحنه ای «وهم انگیز» را به وجود آورد.

او گفت: “دود دوباره به داخل می آمد و روحی در چشم نبود.”

آوار و خطوط برق سقوط کرده است

مقامات همچنان می گویند که حدود 15 سازه در کاتولودیچه آسیب دیده اند، در حالی که هیچ خسارتی در رودخانه هی گزارش نشده است.

این آتش سوزی نزدیک به 1800 هکتار را در نوردیده است.

آوریل مارتل، رئیس ملت اول کاتولودیچه، گفت که جامعه او پوشیده از آوار است، تیرهای برق خراب شده اند و خطر آتش سوزی همچنان وجود دارد.

او می داند که ساکنان می خواهند برگردند، هرچند برخی دیگر ممکن است خانه نداشته باشند.

اما، “در حال حاضر به هیچ وجه امن نیست.”

همچنین یک سد راه برای جلوگیری از ورود افراد دیگری به جز پرسنل اورژانس به جامعه وجود دارد.

مارتل گفت: “این مثل سیل نیست. سیل در رودخانه است. ما می دانیم که آب به کجا می رود.” “اما آتش، نه، از کنترل خارج شده است. ما نمی توانیم آن را پیش بینی کنیم. ما نمی دانیم. این واقعا خطرناک است.”

در همین حال، مارتل می‌گوید که با هماهنگ‌کننده‌های مرکز تخلیه کار می‌کند تا سعی کند به اعضای Kátł’odeeche First Nation یکبار پرداخت کند تا بتوانند برخی از لوازم ضروری را خریداری کنند.