برای برخی، یک گالری جدید در شورای بومی PEI ممکن است دقیقاً به نظر برسد: یک گالری.

پرتره‌های سیاه و سفید روی دیوار آویزان شده‌اند که شباهت بزرگان جامعه بومی محلی را به تصویر می‌کشند.

اما برای بسیاری، اینها بسیار بیشتر از عکس هستند.

لیزا کوپر، رئیس و رئیس شورای بومی، می‌گوید: «من انعطاف‌پذیری را می‌بینم و قدرت را می‌بینم، و وقتی به بزرگان خود نگاه می‌کنیم به آن توجه می‌کنیم، زیرا آنها قصه‌گویان و نگهبانان دانش هستند.

“[Their faces] از ما قصه بگو.”

این گالری بعدازظهر جمعه با تامین مالی از طریق دبیرخانه سالمندان PEI رونمایی شد.

کوپر گفت: “سالمندان در حال پیر شدن هستند. ما سال ها در حال از دست دادن بزرگان هستیم و این را می دانیم و داستان های آنها با آنها همراه است.”

“این راهی است که همیشه بزرگان خود را گرامی داشته و به یاد آنها باشیم.”

“غرور را می بینم”

بسیاری از اعضای جمعیت هنگام رونمایی از عکس ها دست زدند. بلافاصله پس از آن، مردم معنی پرتره ها را از زبان خودشان به اشتراک گذاشتند.

مری فیلیپس گفت: “از چه جاده ای گذشتیم.” ما از تعدادی پل عبور کرده ایم و هنوز زنده ایم.»

کیم اسکوایرز گفت که لباسی را که در پرتره خود به تن کرده است را برای احترام به مادرش انتخاب کرده است.

اسکوایرز به اتاق گفت: «می‌خواهم به او نشان دهم که او مهم است. “هر کاری که انجام می دهم به یاد اوست.”

جویس گالانت به عکس او نگاه می کند و لبخند می زند.

او گفت: این شگفت انگیز است. “من شبیه مامانم هستم.”

برای برخی، این یادآوری بود که از کجا آمده‌اند – تاریخ، غرور – و تصدیق میزان انعطاف‌پذیری جامعه‌شان.

کوپر گفت: “مسئولیت جوانان این است که مبارزه را به عهده بگیرند و هرگز آن را رها نکنند، هرگز ما را به جایی که بودیم برنگردانند.”

ادل مک گوایر نیز پرتره خود را روی دیوار کشیده است.

او گفت: «آنچه من می بینم دیواری از بزرگان است که داستان خود را می گویند، آنچه را که از سر گذرانده اند می گویند، و من غرور را در چهره مردم می بینم.

“آنها تمام چین و چروک ها را به دست آورده اند”

اما گالری هنوز تمام نشده است.

وین مک دونالد، هماهنگ کننده بازاریابی شورای بومی که این عکس ها را گرفته است، گفت: “ما هر سال به آن اضافه خواهیم کرد.”

“من فکر می کنم که امروز هفت مورد دیگر به دست آوردیم. بنابراین این یک روند رو به رشد است که به تکامل ادامه خواهد داد.”

مک‌دونالد گفت که شورای بومی ممکن است در مقطعی از فضای دیوار خالی شود. با این حال، در حال حاضر، لحظه ای است برای تأمل، احترام به آن پرتره های روی دیوار، و به یاد آوردن داستان های آنها.

کوپر گفت: “آنها هر چین و چروک را به دست آورده اند. آنها هر نقطه تاریکی را به دست آورده اند.”

“من می خواهم بگویم [they] آنها را با افتخار حمل کنید، زیرا آنها اینجا هستند. آنها امروز هم اینجا هستند.”