Whitecap Dakota First Nation سرانجام پس از یک دهه مذاکره و قرن ها عدم شناسایی به عنوان مردم بومی این کشور، قرارداد خود را با کانادا امضا کرد.

اولین ملت در ساسکاچوان می گوید این اولین کشور داکوتا است که معاهده ای را در کانادا امضا می کند.

دارسی بیر رئیس داکوتای Whitecap دقایقی پس از امضای سند در اتاوا در مصاحبه ای گفت: «این فقط یک قدم در هر زمان است، اما این یک روز بسیار مثبت برای اجداد ما، مردم ما و نسل های آینده ما است.

بعدازظهر سه‌شنبه، بیر و دیگران از اولین ملت در ساسکاچوان، توافقنامه‌ای را با وزیر روابط بومی و ولیعهد، مارک میلر، امضا کردند. این سند نه تنها حق ذاتی ملت اول برای خودگردانی را تایید و توصیف می کند، بلکه طبق قانون اساسی جامعه را به عنوان مردم بومی کانادا به رسمیت می شناسد.

به گفته بیر، این به رسمیت شناختن رسمی بسیار مهم است، زیرا Whitecap Dakota First Nation و سایر جوامع داکوتا از نظر تاریخی به‌عنوان بومیان آمریکایی در نظر گرفته می‌شدند تا بریتانیایی یا کانادایی. بسیاری از جوامع داکوتا در طول جنگ 1812 علیه ایالات متحده برای بریتانیا مستقر در کانادا کنونی جنگیدند، اما هنوز به عنوان مردم بومی این کشور شناخته نشدند.

هنگامی که معاهدات در دهه 1800 در ساسکاچوان امضا شد، رئیس Whitecap آنجا بود، اما برای امضا دعوت نشد.

او گفت: “وقتی در کشوری به رسمیت شناخته نمی شوید که به ایجاد آن کمک کردید… این کاملا اشتباه بود. هرگز نباید این حق را از ما سلب می کردند.”

برای ما آشتی است.»

اولین توافق تحت سیاست جدید فدرال

Whitecap Dakota بیست و هفتمین گروه بومی است که با کانادا قرارداد خودگردانی امضا کرده است. به گفته سخنگوی وزیر روابط تاج و تخت و بومیان، این توافقنامه ها نماینده 52 جامعه هستند.

این اولین توافقنامه ای است که تحت یک سیاست جدید فدرال امضا می شود که میلر در فوریه اعلام کرد. سیاست مشترک اجرای معاهده مدرن برای اطمینان از اینکه اتاوا پایان معامله خود را در مورد معاهدات جدید حفظ می کند ایجاد شد.

میلر در مصاحبه ای به سی بی سی گفت: «ما این قراردادها را امضا می کنیم، و سپس گاهی اوقات به رفتار قبلی خود برمی گردیم و زیاد فکر نمی کنیم که این توافقنامه ها چه چیزی را نشان می دهند و چگونه می توانند به درستی اجرا شوند.

میلر خاطرنشان کرد که این سیاست می تواند به کارکنان فدرال یادآوری کند که «شما با آنها درگیر نیستید [First Nations] گویی آنها شهرداری هستند، اما واقعاً موقعیتی برابر هستند.»

این سیاست شامل تعهد ایجاد یک نهاد نظارتی مستقل برای اطمینان از پاسخگویی دولت فدرال به وعده هایش است. میلر گفت که هنوز در دست ساخت است.

او همچنین گفت هفته آینده جلسه ای بین رهبران بومی و نخست وزیر برای بحث در مورد معاهدات مدرن برگزار خواهد شد.

پارامترهای خودگردانی

این توافق نامه Whitecap داکوتا را به اولین و تنها اولین ملت خودگردان در ساسکاچوان تبدیل می کند. اولین ملت از سال 2009 با اتاوا برای خودمختاری مذاکره کرده است.

این کشور قبلاً در زمینه هایی مانند مدیریت زمین و عضویت دارای خودمختاری است، اما این توافق اکنون به جامعه اجازه می دهد تا هر اندازه که می خواهد از قانون هند دور شود.

بیر گفت: “ما همیشه برای خارج شدن از قانون هند کار کرده ایم. برخی از بخش ها وجود دارد که شما همچنان ادامه می دهید، مانند بخش 87 در مورد عدم پرداخت مالیات بر درآمد استانی یا فدرال در ذخیره.”

او همچنین اشاره کرد که کارت های وضعیت برای اعضای خود و همچنین وضعیت ذخیره به طور کلی مهم هستند.

وی گفت: بقیه موارد حذف خواهند شد. “قانون هند بسیار پدرانه است.”

اولین ملت همچنین دارای اختیارات قانونگذاری متفاوتی خواهد بود، اما همه قوانین باید همراه با قوانین استانی و فدرال عمل کنند. در صورت تضاد، قوانین بومی حمایت از فرهنگ و زبان در اولویت قرار دارند.

منشور حقوق و آزادی های کانادا، قانون حقوق بشر و قانون کیفری همگی همچنان اعمال می شوند.

در ابتدا، جامعه 92 درصد به توافقنامه خودگردانی رأی مثبت داد. رهبران با این پیشنهاد در پاییز به اتاوا رفتند، اما در طی گفتگوها، بیر گفت که همه موافقند که این نیز باید یک معاهده باشد.

جامعه در اواخر آوریل به اتفاق آرا به گنجاندن جنبه معاهده در اسناد رای داد.

هنگامی که سند مراحل قانونی را طی کرد، از اول سپتامبر، جامعه رسماً خودگردان خواهد شد.

پشتیبانی و زیرساخت برای انتقال

به گفته دیوید خان، وکیل حقوق بومی و قانون اساسی، اتکای تاریخی First Nations به کانادا به دلیل قوانینی مانند قانون هند، می تواند برای برخی جوامع خودگردانی را دشوار کند.

او گفت: «کانادا و تاج‌ها به مدت 150 سال کشورهای اول را از منابع محروم کرده‌اند و آنها را در ذخایر محصور کرده‌اند و واقعاً ساختارهای حکومتی خود را خراب کرده‌اند یا قانون هند را جایگزین آنها کرده‌اند.

“بنابراین فقط ظرفیت حکومتداری، آن ساختار حکمرانی ایجاد می شود تا بتوان نقش ها و مسئولیت هایی را که دولت فدرال تاکنون داشته است، به عهده بگیرد.”

بیر جامعه خود را «مدرن» توصیف می‌کند و می‌گوید که زیرساخت‌های قوی و کارکنانی دارد که می‌توانند تغییرات ناشی از خودگردانی را مدیریت کنند و خاطرنشان کرد که این کشور قوانین خاص خود را برای امور مالی و دستورالعمل‌های انتخاباتی دارد.

بیر گفت: «ما سیاست‌های زیادی داریم که طی سال‌ها تدوین کرده‌ایم، و بنابراین آماده‌ایم. زمان آن فرا رسیده است که به‌عنوان مردم بومی تصمیم‌های خود را بگیریم».

“این یک حق ذاتی بود که خالق به ما داده است. ما فقط آن را پس می گیریم.”