در 24 آوریل، آمیلیا یانگ با صدای بلندی در خانه خود در پشه، سر خرس گریزلی، ملت اول مرد لاغر، 125 کیلومتری شمال غربی ساسکاتون از خواب بیدار شد.

او گفت: “زونا از پشت بام من در حال تکان خوردن یا چیزی شبیه به این بود.”

“من فکر کردم، این بود [a] گردباد.”

او گفت که از پنجره اتاق خوابش به بیرون نگاه کرد و درختانی را دید که در باد حرکت می کردند.

او گفت: “من به سمت راست خود نگاه کردم، و اینجا از قبل شعله های آتش بالای پشت بام ما بالا آمده بود.”

“من فقط وحشت کردم.”

یانگ تقریباً با یک لباس خواب از مجتمع خارج شد، اما او با خیال راحت از آن خارج شد.

آتش سوزی در اوایل بعدازظهر این مجتمع هشت واحدی را ویران کرد که بر اساس یک خبر منتشر شده توسط اولین ملت، 31 نفر از جمله کودکان پنج ماهه تا نوجوانان را در خود جای داده بود.

آنها خانه های خود را از دست دادند، اما همه در امنیت هستند.

گلندا برد، ناوبر جامعه پشه اولین کشور، در حال یافتن مکان هایی برای اقامت خانواده های آسیب دیده است، از جمله اتاق های هتل و سایر واحدها. او گفت که یانگ به طور خاص به خانه خود که به همراه هشت واحد دیگر به تازگی بازسازی شده است، افتخار می کند.

برد گفت که میزان حمایت جامعه از کمک به خانواده ها “فقط بسیار زیاد است.”

او گفت که سالن گروه در حال حاضر مملو از کمک های اهدایی لباس، لوازم آشپزخانه و سایر ملزومات است.

او گفت: «من به استان خود، جوامع مجاورمان، همسایگانمان افتخار می کنم که چگونه برای کمک به قربانیان آمده اند.

امکان مشاوره برای قربانیان

برد گفت منابع برای قربانیانی که نیاز به مشاوره داشتند بلافاصله پس از آتش سوزی در دسترس بود، منابعی که یانگ گفت به او کمک کرده است.

او گفت: “من نمی دانم چگونه با این موضوع کنار بیایم.”

خیلی سخت است که روی کارم تمرکز کنم.»

یانگ، که برای اولین کشور به عنوان سرایدار کار می کند، گفت که از زمان آتش سوزی به سختی می خوابد و همچنان می ترسد که بدترین اتفاق بیفتد.

او گفت: “خوشحالم که آنها مشاورانی در اینجا دارند که اگر به کسی نیاز دارم که با او صحبت کنم، به من مشاوره بدهند، کسی آنجاست.”

“این بخش خوب است؛ کسی همیشه برای کمک کردن در آنجاست.”