اعضای اولین ملت گاردن ریور صدها کیلومتر را طی کردند تا روز پنجشنبه به پارک کوئینز بروند و شکایتی را علیه انتاریو و کانادا به دلیل نقض معاهده رابینسون هورون در سال 1850 اعلام کنند.

این جامعه که حدود 1000 نفر را در خود جای داده است، در 50 کیلومتری شمال شرقی Sault Ste قرار دارد. ماری

طبق مفاد این معاهده، قول داده شده بود که گاردن ریور اولین کشور ذخیره ای به وسعت بیش از 54000 هکتار داشته باشد. امروز کمتر از نیمی از آن یعنی 20700 هکتار است.

در این دادخواست ادعا شده است که در 150 سال گذشته، ولیعهد مجبور به فروش بخشی از زمین های رزرو شده برخلاف میل جامعه شده است.

سند ثبت شده در دیوان عالی دادگستری انتاریو می گوید که به مرور زمان، درآمد حاصل از این فروش برای پوشش هزینه های وزارت مسئول امور هند استفاده شد.

اندی ریکارد، رئیس اولین ملت گاردن ریور، گفت: «بیش از 30000 هکتار زمین از طریق تاکتیک های مختلف از جامعه ما گرفته شد.

“ما می خواهیم آن سرزمین را پس بگیریم”: رئیس اندی ریکارد

ریکارد می گوید که بزرگان و رهبران جامعه سالهاست در مورد این موضوع صحبت می کنند.

او گفت: «ما تصمیم گرفتیم که این روند را در واقع شروع کنیم. ما نمی توانیم 150 سال دیگر صبر کنیم تا این اتفاقات بیفتد.

او می افزاید که جمعیت جامعه به سرعت در حال افزایش است. اعضای ما در حال بازگشت به ذخیره‌گاه هستند و دسترسی ما به زمین و توانایی ما برای ساخت خانه‌ها و زیرساخت‌ها محدود است.»

معاهده 1850 سرزمین هایی را وعده می داد که «از خلیج ماسکینونگه، شامل، تا پارتریج پوینت، بالای رودخانه گاردن در جلو، و ده مایل در داخل خاک، در تمام مسافت، و همچنین جزیره سنجاب امتداد داشتند».

ما نمی توانیم 150 سال دیگر صبر کنیم تا این اتفاقات بیفتد.– اندی ریکارد، رئیس اولین ملت گاردن ریور

امروزه بخش‌های زیادی از این زمین‌ها خصوصی شده است.

به عنوان مثال، بسیاری از زمین داران غیر بومی کلبه هایی در جزیره سنجاب ساخته اند.

ریکارد می گوید آموزش در مورد این موضوع در آینده مهم خواهد بود. او می‌گوید که جامعه با برخی از مالکان این منطقه گفتگوی محترمانه و آزادانه داشته است.

او گفت: “مبارزه ما علیه مالکان نیست، بلکه با دولت فدرال و استان است.”

غرامت پولی در صورت عدم امکان بازگرداندن زمین

رئیس گاردن ریور می‌گوید که جامعه «واقع‌گرا» است و می‌داند که تکه‌هایی از زمین وجود دارد که بازگردانده نمی‌شود.

در این دادخواست آمده است: «در مواردی که اراضی رزرو شده قابل استرداد نباشد، باید خسارت یا غرامت عادلانه برای فرصت از دست رفته و تجاوز به گاردن ریور داده شود».

جامعه عدد خاصی را در نظر ندارد.

ریکارد گفت: «ما لزوماً ارزش زمینی که از دست رفته را نمی دانیم.

او می افزاید که کار با مورخان ادامه دارد.

یک فرآیند طولانی و پیچیده

Nipissing First Nation، در نزدیکی North Bay، شکایت مشابهی را در دهه 1990 تنظیم کرد. زمین های رزرو شده آنها با تغییر واحدهای اندازه گیری نقشه بردار از لیگ به مایل کاهش یافت.

ده ها سال طول کشید تا در سال 2013 به توافقی با دولت فدرال رسیدیم.

رئیس اسکات مک‌لئود توضیح می‌دهد که هنگام تعیین میزان غرامت یک جامعه برای زمین از دست رفته، عوامل زیادی باید در نظر گرفته شود.

ارزش خود زمین وجود دارد، اما همچنین درآمد حاصل از زمین از زمان معاهده، چه از نظر مالیات یا استخراج منابع طبیعی.

همچنین از دست دادن فرصت برای اعضای جامعه وجود دارد که تعیین کمیت آن دشوار است.

مک‌لئود می‌گوید که مذاکرات با استان، که صلاحیت رسیدگی به بخش زمین این ادعا را دارد، تنها شش ماه پیش آغاز شده است.

وی گفت: «این استان در مورد مذاکره برای حل و فصل بسیار منصفانه و باز بوده است.

دولت‌های امروز اراده سیاسی بیشتری نسبت به یک دهه پیش دارند.»

مک‌لئود می‌افزاید که جوامع یا زمین‌داران همسایه ملل اول ممکن است نسبت به ادعای زمین‌ها نگران باشند.

اما او می گوید که در مورد جامعه خود، شهرهای نزدیک به مزایای حل این مسائل پی بردند.

“وقتی جوامع اولین ملل کار خوبی انجام می دهند، مناطق اطراف نیز از نظر اقتصادی خوب هستند. این یک پیروزی بالقوه برای جامعه ای مانند گاردن ریور است، اما مزایایی برای مناطق اطراف نیز دارد.”

فلاویا موسیو، سخنگوی وزارت امور بومی انتاریو، می‌گوید که نمی‌تواند در مورد این پرونده اظهار نظر کند، زیرا ممکن است در معرض دعوی قضایی باشد.

گاردن ریور یکی از 21 کشور اولی است که در مورد سالیانه وعده داده شده در معاهده رابینسون-هورون در سال 1850 دوباره مذاکره کردند.

اما این دعوا جدا از پرونده سالیانه است که در حال حاضر با انتاریو و کانادا خارج از دادگاه در حال مذاکره است.

با فایل هایی از فردریک پروژان، خبرنگار رادیو کانادا